Mutlu Yıllar, Hepimize...

Bugün bal oğlum Emre Bora'nın doğum günü.
Doğduğunda esmer, keskin bakışlı, dolgun dudaklı minik bir erkekken; sarışın, kıvırcık saçlı, kıvrık kirpikli ve sevgi dolu bir balböceğine dönüştü Bora'cık...

Bir sevgililer gününde hayatımıza sürpriz bir şekilde gelen Bora, gelişiyle, varlığıyla hayatımıza daha da çok sevgi ve anlam kattı. Hayata, dünyaya bakış açımızı değiştirdi. Zaten çocukları çok seven, zaten adı üstünde "Duygulu" olan annesini iyice yufka yürekli, iyice yardım peşinde koşan, dünyaya faydalı ne yapabilirim diye düşünüp duran bir kadın haline getirdi. Zaten hayata anlam katmaya çabalayan, tüm çevresine pozitif düşünmeyi öğreten ve hayata bakış açısıyla örnek olan babasını kendine hem arkadaş, hem rakip, hem dünya tatlısı çocuk ruhlu bir baba haline getirdi.

Bora'nın gelişi, varlığı arkadaşlarımızı, ailelerimizi, çevremizdeki herkesi, hatta sokakta, parkta, yolda, yolculukta, hastanede, alışverişte gördüğümüz herkesi gülümsetir, mutlu eder oldu... Bora bir gülüşüyle hastanede acil serviste mutsuz görünen bir hasta yakınını bile gülümsetir, yorgun görünen satış temsilcisine enerji verir, sevimli bir cümlesiyle bagaj kuyruğunda bekleyen asabi yolcuyu bile gevşetir oldu...

Kısacası iyi ki doğdu, "iyi ki doğmuş" dedirtti.

Ben birkez daha ne kadar şanslı bir insan olduğumu gördüm. Bora'nın bizim dünyamıza gelişiyle bizi sarmalayan, her zaman destek olan ailemiz, her anımızda yanımızda olan arkadaşlarımız, bizi bloglarımızdan tanıyan sevgili takipçilerimiz, ilk adım sevincini, söylediği ilk kelimeleri, çıkan ilk dişini benle aynı heyecan ve mutlulukla karşılayan, sadece nezle olup hastaneye gitmiş olsak da hastanede check-in yaptık diye sabaha kadar arayan-mesaj atan, koşup gelen dostlarımız ;) Bora daha 36 günlük minik bir bebekken zatürre olduğunda hastanede yatarken, en acemi ve en zor günlerimizde bizimle kaygılanan, bizimle ağlayan, bizimle çırpınan dostlarımız...

Hamileliğimde beni poh pohlayan, besleyen, destek olan, lohusalığımda kaprislerimi çeken, beni güldüren, eğlendiren, gezdiren, bana "Pamuk Prensesimiz" diyen ve her zaman bana bu hissi yaşatan, Bora'ya "Küçük Prens" deyip gönüllerinde kocaman bir yer açan canım arkadaşlarım...Bora'nın sevgili küçük ablaları, her türlü hikayesini dinleyip mutlu olan, onu uzaktan seven, özleyen stajyerlerim...

İyi ki varsınız, iyi ki Bora'nın anneannesi, babannesi, dedesi, amcası, dayısı, birbirinden tatlı manevi teyzeleri (onlar kendilerini bilirler, kızkardeşim olmadığı için mecburen kardeşlik yükünü omuzlarına yüklediğim canım arkadaşlarım) ve birbirinden eğlenceli manevi abileri, amcaları oldunuz.

Siz iyi ki varsınız, Bora iyi ki doğdu, hep birlikte nice güzel senelere...

Hepinize kocaman sevgiler...

Derya