Sayfalar

17 Ağustos 2014 Pazar

Gittikçe Özgürleşmek...

Özgür hissediyorum gün geçtikçe.
İyi gün dostu olup, kötü günde bırak yanına koşmayı "Nasılsın?" diye sormayan arkadaşları hayatımdan tek tek ayıkladıkça!..
Karşısındakinin de insan olduğunu unutup, yüzü hep gülüyor diye "Onun tuzu kuru, o mutlu" deyip hep kendi ilgi isteyen, hep kendi şımartılmak isteyen sözde dostları,ahbapları...
Yıllar geçtikçe masumiyetini kaybeden, kıskançlaşan, siz mutlu olduğunuzda, küçük hayallerinize yanaştıkça acımasızca sorgulayan, gittikçe para sayar gibi arkadaşlarını sayan, hayatı bir mağaza vitrini sanan, sizi çevresinde sadece müridlerinden biri olun diye tuttuğunun kendi bile farkında olmayan, içi-dışı bir olmayan insanların fiziken olmasa da ruhen uzaklaştığını gördükçe özgürleşiyorum!
"Dünya benim etrafımda dönsün" diyenler, "Ben en iyi dostum, hayatın anlamını çözdüm" diyenler, "Sürekli ben mağdurum" diyenler, rol yapmaktan yorulmayanlar, yalan söyleyenler,seni kötüleyenler,gel dediğinde gelmeyenler, telefonda sesi yabancılaşanlar,gözündeki ışıltıyı, kalbindeki kıpırtıyı kaybedenler dilerim yine de mutlu olurlar...
Kendi her an önceliklendirilmek isteyip, fedakarlık yaptıkça şımaran ama sen kırk yılda bir 5 dakika sohbetine ihtiyaç duyduğunda başka sorumluluklarını önceliklendirenlerin kredisi birer birer bitiyor...
İnsan ömrü çok kısa ve ne zaman biteceği bilinemiyor, bu ömre gereksiz sığışmaya çalışan 2-3 yıl, 5-10 yıl çalan sahte eş, dost, akraba bazen kendi kendine uzaklaşıp başkalaşıyor, bazen de sizi törpüleye törpüleye yıpratıyor.Ama merak etmeyin, kalbi temiz insanlar eninde sonunda karşısındakinin gözlerindeki ışıktan kıskançlığı, samimiyetsizliği, artık yabancılaşan "canım" ları, sahte gülüşleri şıp diye anlayıveriyor."Dur biraz daha sabredeyim" "Biraz daha idare edeyim" "Olgunluk bende kalsın, iyilik bende kalsın" "Bir şans daha olsun" cümleleri tükeniyor beyninizin içinde... İşte o zaman ne eski günlerin kıymeti, ne ortak anıların hatrı kalıyor. Pat diye kendiliğinden düşüveriyorlar sırtınızdan kambur gibi, kendi masumiyetiniz için gözünüzden düşen bir damla yaş gibi..."Oohh be!" diyorsunuz o zaman, vefasızlık yapmamak için vefasızlıklarını mazur görmeye çalıştığınız malum dostlarınız artık dostluk mertebesinden düştüklerinde, "Özgürüm!" :)

2 yorum:

  1. Ne demişler gidenlere güle güle, kalan sağlar bizimdir ;)
    Şu blogunu da arada hatırla olurmu ?

    YanıtlaSil
  2. Aynen öyle, insanın kalan sağlarla arasındaki bağ daha da kuvvetleniyor en büyük yararı bu olsa gerek ;)
    Doğru daha çok yazmalıyım bundan sonra di mi? :)

    YanıtlaSil

Yorumlarınızı çok seviyorum :)