Boralika ile Edirne Gezimiz-1

Heyecanla beklediğimiz bayram sonrası İtalya gezimiz son anda iptal olunca teselli gezisi olarak Gökçe ile ve tabi ki çok değerli eşlerimiz ile bayramın son günü ve Cumhuriyet Bayramı için 2 günlük Edirne gezisi planladık.Edirne niye diye soranlara; özel bir sebebi yok, yakın ve çocuklarla gidilebilecek biryer olarak ilk aklımıza orası geldi sanırım.

Bayramın 3. günü Gökçeler'in evinde geceden kavuştuk iki aile.Minik Tolgahan'ı sarıp sarmalama, hoplatıp zıplatma hayaliyle eve çıkıp paşanın gaz sancısı çektiğini görünce üzüldük.Sabaha iyiydi çok şükür, erkenden yola çıktık. Bora bu yolculuk ile ana kucağından araba koltuğuna terfi etmiş oldu.Koltuğunu çok sevdi paşacığımız, yol boyunca önce kitap okudu, sonra şarkı söyledi derken çok geçmeden uyudu. Zaten yollar da bomboştu, 1,5 saatte Edirne'ye ulaştık.Kent merkezinden geçip benim Edirne'de en çok merak ettiğim yer olan Meriç Nehri'ne doğru yol aldık.

Benim çok yakın arkadaşlarım hep Edirne'lidir, orada yaşamıştır veya Çanakkale'lidir.Nazan,Pınar, Hatice...Özellikle Nazan'ın Trakya Üniversitesi'nde okuması, o yıllarda ikimizin de yazıya çiziye meraklı tipler olmamız sebebiyle interneti, teknolojiyi bir tarafat bırakıp birbirimizle sık sık mektuplaşmamış, bana her hafta Edirne'den gelen renkli,çiçekli,kelebekli zarflar daha bir sevdirmiştir bu şirin kenti bana.

Onların da tavsiyeleriyle meşhur Lalezar Çay Bahçesi'ne gitmeden olmazdı! Lalezar Restaurant'a yaklaştığımızda bu harika manzarası eşliğinde kahvaltı etmek için can attık. Kahvaltıyı heyecanla bekleyen iki küçük beyin, iki küçük bayram paşasının resimlerini yukarıda görmüşsünüzdür zaten :)

Lalezar'daki kahvaltımız keyifliydi.Hoşuma gitmeyen iki küçük şey, bu güzel restaurantta sadece tek bir mama sandalyesinin olması ve vestiyer bulunmaması idi. Sizce ben bunu yetkililere iletmeden durabilmiş miyimdir? :) Tabi ki hayır...Bir dahaki sefere kontrol edeceğim bakalım, dikkate almışlar mı? ;)

Kahvaltı sonrası yağmur çiselemeye başladı ve biz bu tatlı yağmurda Lalezar'ın bahçesinde kısa bir gezinti yapıp fotoğraf çektik.

Sonraki durağımız Lozan Anıtı oldu. Trakya Üniversitesi Rektörlük binası ve Mimar Kemalettin imzalı tarihi Tren İstasyonu binasını da içinde barındıran bu kampüs gerçekten çok farklı bir zaman diliminde yer alıyor gibiydi. Barış teması üzerine yapılan anıt 1998 yılında alınan bir karar ile Lozan Konferansı anısına yaptırılmış.

Eski Edirne Tren Garı Mimar Kemalettin Şark Demiryoları şirketi için tasarladığı dört gar binasından biriymiş.Filibe, Selanik ve Sofya garları... 1974 Kıbrıs olayları döneminde bu gar kısa bir süre karakol olarak da kullanılmış.1977 yılında ise Trakya Üniversitesi'ne bırakılmış.

Üniversite kampüsünden birbirlerinden 20-30 metre uzaklıkta kurulmuş bu şirin yapılar farklı bölümleri temsil ediyor. Ne kadar güzel!

Çiseleyen yağmurda elinde sımsıkı tuttuğu pembe şemsiyemiz ile Bora'nın uslu uslu gezmesi çok şirindi. Şemsiyeyi azıcık alalım desek cool çizgisinden ayrılan Bora Bey hemen yaygarayı kopardı. Biz de onu şemsiyesinden ayırmamak için elimizden geleni yaptık.

Eee hazır buraya kadar gelmişken de Bora'nın üniversitenin Heykel Bölümü'ne ön kaydını yaptıralım dedik :) 

İlk gün epeyce bir gezdik. Bunu tahmin ettiğimiz için bir gece konaklayalım, hem doya doya gezelim birşey atlamayalım hem de dinlenmiş olalım dedik.İyi ki de öyle yapmışız!

İnternetten kısa bir araştırmayla kalacak yer olarak Hotel Edirne Palace'ı seçmiştik kendimize.Web sitesinden çok hoş ve temiz bir otel olarak görünüyordu ama önemli olan iki bebekle oraya ulaştığımızda içimize sinip sinmeyeceğiydi.Biraz da oteli ben seçtiğim için tedirgindim açıkçası ama beni mahcup etmediler. Umduğumuzdan da daha şirin bir otelle, güleryüzle hizmet veren görevlilerle karşılaştık. Gecenin 3'ünde 5'inde kaynatılmış sıcak mama sularını odamıza jet hızıyla ve memnuniyetle getiren servis görevlilerine buradan da tekrar teşekkür ediyorum! İşletme yönetimi mütehassısı, girişimci ruhum hemen kendini otel sahibinin yerine koyarak bu ara sokaktaki küçücük otelin bu şekilde dekore edilerek hizmete sunulması ve işini severek yaptıkları belli olan çalışanlarını görünce "Bravo, bravoo!" dedi!

İlk gün otele yerleşip bebek beyleri doyurup kıyafetlerini değiştirdikten sonra tabi ki gezimize devam ettik! İkinci bölümü ayrı bir post ile yayınlıyor olacağım.Şimdilik bu kadar :)

Herkese şimdiden güzel haftalar, mutlu pazartesiler...